Egzema
Prof. Tamura Tatsuji, Centrum Rehabilitacji Keifuku.
„Egzema jest używana do opisywania różnych odmian chorób skóry, które mają wiele wspólnych cech. Dokładne przyczyny wyprysku nie są w pełni poznane. W wielu przypadkach egzema może być spowodowana zewnętrznymi czynnikami drażniącymi. Pozwólcie państwo, że przedstawię pacjenta, który po zjedzeniu przeciwutleniającej wody odzyskał zdrowie po chorobie skóry. Pacjentka ta przez 10 lat cierpiała na egzemę i nie mogła być skutecznie wyleczona nawet przy specjalistycznym leczeniu. Pacjent ten, który ma 70 lat, jest prezesem firmy produkującej części samochodowe. Po wojnie jego kończyny dolne cierpiały na ostre wypryski, które później stały się wypryskami przewlekłymi. Był wielokrotnie leczony w specjalistycznym szpitalu dermatologicznym.
Kończyna lewa dobrze reagowała na leczenie, ale nie tak było w przypadku kończyny prawej. Cierpiał na ciężką swędzenie, które po zadrapaniu prowadziło do krwawienia. W ciągu ostatnich 10 lat był obserwowany i leczony przez wielu lekarzy. Kiedy go obejrzałem, jego kończyna dolna wokół stawów pokryta była pęcherzykami. Powodem płaczu był wyciek surowicy z pęcherzyków.
Radziłem mu, aby spróbował zjeść przeciwutleniającą wodę. Kupił jednostkę i spożył przeciwutleniacz wody religijnie i użył kwaśnej wody do kąpieli dotkniętych obszarów. Po 2 tygodniach leczenia pęcherzyki wyschły. Po półtora miesiąca wyprysk został całkowicie usunięty bez nawrotu choroby”.
Alergie
Prof. Kuninaka Hironaga, Dyrektor Szpitala Kuninaka.
„Pan Yamada, szef Instytutu Badań Policji, cierpiał z powodu poważnej alergii. Był wielokrotnie leczony przez specjalistę od pielęgnacji skóry, ale bezskutecznie. Potem zaczął spożywać przeciwutleniającą wodę. Alergia zareagowała bardzo dobrze i wkrótce została całkowicie wyleczona. Nie doszło do nawrotu, mimo że brał wszystkie rodzaje żywności. Był najbardziej wdzięczny i podekscytowany tym leczeniem.
Sam też cierpiałem na ciężką alergię. Od kiedy zacząłem spożywać przeciwutleniającą wodę, alergia odrodziła się. Od tamtej pory rozpocząłem badania nad skutecznością wody przeciwutleniającej.
Odkryłem, że większość alergii wynika z zakwaszenia organizmu, a także z spożywania zbyt dużej ilości mięsa i cukru. W każdym przypadku alergii, minerały przeciwutleniające pacjenta są zbyt niskie, co z kolei znacznie obniża oporność organizmu. Ciało staje się nadmiernie wrażliwe i łatwo rozwija alergię. Aby ustabilizować czułość, roztwór wapnia wstrzykiwany do żyły. Jest zatem jasne, że woda przeciwutleniająca zawiera wapń jonowy, który może łagodzić alergie.
Jonowy wapń nie tylko wspomaga serce, oddawanie moczu i neutralizację toksyn, ale również kontroluje kwasowość. Poprawia również pracę układu trawiennego i wątroby. Sprzyja to naturalnej zdolności leczniczej, a tym samym zwiększa jej odporność na alergie. W niektórych szczególnych przypadkach choroby, które nie reagują na leki, stwierdzono, że dobrze reaguje na przeciwutleniającą wodę”.
Problemy trawienne
Prof. Kogure Keizou, Klinika Kogurtu Szpitala Juntendo.
„Żołądek jest łatwo zdenerwowany zarówno przez choroby wpływające na żołądek, jak i przez inne choroby ogólne. Ponadto każde napięcie lub niepokój nerwowy często powoduje zaburzenia żołądkowe.
Ważną rolą wody przeciwutleniającej w naszym żołądku jest neutralizacja wydzielania i wzmocnienie jego funkcji. Zazwyczaj po 1 do 3 minutach spożywania wody przeciwutleniającej sok żołądkowy wzrasta do 1,5 raza. Dla osób cierpiących na achlorhydrię (niska zawartość soku żołądkowego) obecność przeciwutleniacza wody pobudzi komórki żołądka do wydzielania większej ilości soku żołądkowego. To z kolei poprawia trawienie i wchłanianie minerałów. Jednak te z podchlorynu ( wysoki w soku żołądkowym ), przeciwutleniacz woda neutralizuje nadmiar soku żołądkowego. Nie wywołuje więc żadnych działań niepożądanych. Według wykładowcy medycyny z Uniwersytetu Maeba, pH wydzielania żołądka pozostanie normalne, gdy spożywana jest woda przeciwutleniająca. Dowodzi to zdolności wody przeciwutleniającej do neutralizowania i stymulowania wydzielania”.
Stosowanie wody jonizowanej w hipochlorhydrii lub achlorhydrii
Prof. Kuninaka Hironage, Dyrektor Szpitala Kuninaka.
„Zbyt duża ilość tłuszczów w diecie, które prowadzą do osadzania się cholesterolu na naczyniach krwionośnych, co z kolei ogranicza przepływ krwi, powoduje większość chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze. Zgodnie z teorią profesora ziemniaka Uniwersytetu Kyushu o witaminie K (ponieważ witamina K pozwala na wzrost stężenia wapnia we krwi), czy też o spożyciu większej ilości wody przeciwutleniającej, skuteczność wzrostu zawartości wapnia w nadciśnieniu tętniczym jest najbardziej znacząca. Spożycie alkalicznej wody antyoksydacyjnej przez okres 2 do 3 miesięcy, obserwuję powolny spadek ciśnienia krwi, spowodowany zdolnością rozpuszczalnikową wody, która rozpuszcza cholesterol w naczyniach krwionośnych”.
Wykorzystanie wody jonizowanej w warunkach ginekologicznych
Prof. Watanabe Ifao, Szpital Watanabe.
„Jonizowana alklaiczna woda antyoksydacyjna poprawia składniki ciała i zapewnia skuteczne gojenie się wielu chorób. Wykorzystanie wody przeciwutleniającej u pacjentów ginekologicznych okazało się bardzo skuteczne. Głównym powodem jej skuteczności jest, że woda ta jest w stanie neutralizować toksyny.
Wyniki są najbardziej istotne w przypadku podawania wody przeciwutleniającej przypadkom toksykoksemii przedeklamptycznej. Podczas moich długich lat obsługi przypadków toksykoksemii przedeklamptycznej, stwierdziłem, że kobiety z toksyksemią przedeklamptyczną, które spożyły wodę antyoksydacyjną, mają tendencję do dostarczania zdrowszych dzieci z silniejszymi mięśniami. Raport z badania przeprowadzonego wśród dzieci z tej grupy wykazał, że inteligencja jest ponadprzeciętna”.
Ocena kliniczna zjonizowanej wody alkalicznej w przypadku dolegliwości brzusznych: Testy podwójnej ślepoty sterowane placebo
przez Hirokazu Tashiro, Tetsuji Hokudo, Hiromi Ono, Yoshihide Fujiyama, Tadao Baba (Szpital Narodowy Ohkura, Departament Gastroenterologii; Instytut Badań Klinicznych, Uniwersytet Medyczny w Rydze, Drugi Departament Medycyny Wewnętrznej)
Wpływ zjonizowanej wody alkalicznej na dolegliwości brzuszne oceniano za pomocą kontrolowanych placebo testów podwójnej ślepoty. Ogólna ocena poprawy przy użyciu zjonizowanej wody alkalicznej była wyższa niż w grupie kontrolowanej placebo, a jej efekt okazał się istotnie wyższy zwłaszcza przy lekkich objawach przewlekłej biegunki i dolegliwości brzusznych w przypadku ogólnego złego samopoczucia. Grupa zjonizowanej wody alkalicznej nie została przerwana w trakcie badania, nie wykazały również poważnych działań niepożądanych ani nietypowych danych z badania. Potwierdzono, że alkaliczna woda zjonizowana jest bezpieczniejsza i skuteczniejsza niż placebo.
Streszczenie
Wpływ zjonizowanej wody alkalicznej na dolegliwości brzuszne badano klinicznie za pomocą podwójnie ślepych testów z zastosowaniem czystej wody jako placebo. Ogólny wskaźnik poprawy był wyższy w przypadku zjonizowanej wody alkalicznej niż w przypadku grupy placebo, a pierwsza okazała się znacznie bardziej skuteczna niż druga, szczególnie w przypadku lekkich objawów. Badając tempo poprawy w każdym przypadku przewlekłej biegunki, zaparć i dolegliwości brzusznych, zasadowa grupa zjonizowanej wody okazała się bardziej skuteczna niż grupa placebo w przypadku przewlekłej biegunki i dolegliwości brzusznych. Badanie przerwano w jednym przypadku przewlekłej biegunki, w grupie placebo z powodu zaostrzenia, natomiast alkaliczna grupa zjonizowanej wody nie zaprzestała badania bez poważnych działań niepożądanych lub nieprawidłowych danych we wszystkich przypadkach. Potwierdzono, że alkaliczna woda zjonizowana jest bardziej skuteczna niż czysta woda przeciwko przewlekłej biegunce, dolegliwościom brzusznym i ogólna poprawa (ulga dolegliwości brzusznych) oraz bezpieczniejsza niż czysta woda.
Wprowadzenie
Od momentu zatwierdzenia alkalicznych zjonizowanych elektrolitów wodnych przez Prawo Farmaceutyczne w 1966 roku z uwagi na jego działanie antacydowe i skuteczność w leczeniu zaburzeń żołądkowo-jelitowych, w tym nadczynności, niestrawności, nieprawidłowej fermentacji żołądkowo-jelitowej i przewlekłej biegunki, są one szeroko stosowane u pacjentów. Nie ustalono jednak medycznej i naukowej oceny ich ważności. W pracy badano kliniczny wpływ zasadowej zjonizowanej wody na zaburzenia żołądkowo-jelitowe w wielu objawach w różnych ośrodkach. W szczególności badaliśmy bezpieczeństwo i przydatność zjonizowanej wody alkalicznej w testach podwójnej ślepej próby z wykorzystaniem czystej wody jako grupy kontrolnej.
Przedmioty i metody badań
Jako osoby z dobrą świadomością przebadano 163 pacjentów (34 mężczyzn, 129 kobiet, w wieku od 21 do 72 lat, średnio 38,6 roku życia) z niestrawnością, nieprawidłową fermentacją żołądkowo-jelitową (z nieprawidłową emisją gazów i rugitus) oraz dolegliwościami brzucha spowodowanymi nieregularnym wyrzutem (przewlekłą biegunką lub zaparciami). Testy podwójnej ślepej próby kontrolowanej placebo przeprowadzono na zjonizowanej wodzie alkalicznej i czystej wodzie w wielu obiektach. W każdym z omawianych domów zainstalowano sprzedawany w handlu alkaliczny zjonizowany wodny elektrolizator z dystrybutorem wapnia napędzanym pompą. Testowana alkaliczna woda zjonizowana miała pH 9,5, a stężenie wapnia 30ppm. Każdy z badanych w grupie placebo używał oczyszczacza wody, który ma taki sam wygląd jak elektrolityzator i wytwarza czystą wodę.
Testowany sprzęt był losowo przydzielany przez kontroler, który skalował kod klucza, który był bezpiecznie przechowywany do czasu zakończenia testów i ponownego otwarcia plomby.
Każdy pacjent otrzymywał próbki wody w ilości 200ml rano przy całkowitej dawce 50OmI lub więcej dziennie przez miesiąc. Przed i po testach badano krew, mocz i stolec, a także prowadzono rejestr subiektywnych objawów, ruchów jelit i objawów dodatkowych. Po zakończeniu testów wyniki analizowano na podstawie logów i danych testowych.
Wyniki badań
1. Objaw
Spośród 163 badanych grupa zjonizowanej wody alkalicznej obejmowała 84, a grupa placebo 79. Czynniki tła, takie jak płeć, wiek i zaburzenia podstawowe, nie przyczyniły się do istotnych różnic w wynikach.
2. Ogólny wskaźnik poprawy
Jeśli chodzi o ogólny wskaźnik poprawy dolegliwości brzusznych, grupa zjonizowanej wody alkalicznej odnotowała 2 przypadki wyjątkowej poprawy (2,5%), 26 przypadków sprawiedliwej poprawy (32,1%), 36 przypadków nieznacznej poprawy (44,4%), 13 przypadków bez zmian (16%) i 4 przypadki zaostrzenia (4,9%), podczas gdy grupa placebo wykazała 4 (5,2%), 19 (24,7%), 25 (35,1%), 27 (2 (35,5%). Porównanie zjonizowanej wody alkalicznej z grupą placebo nie wykazało istotnej różnicy na poziomie 5% istotności według testu Wilcoxona, chociaż zjonizowana grupa alkaliczna okazała się istotnie bardziej efektywna niż grupa placebo na poziomie p wynoszącym 0,22.
Badając ogólne wskaźniki poprawy za pomocą testu 7,2 (bez korekty o ciągłość) pomiędzy grupami efektywnymi i nieskutecznymi, grupa zjonizowanej wody alkalicznej miała 64 (79%) przypadków skutecznych i 17 (21%) przypadków nieskutecznych, podczas gdy grupa placebo miała odpowiednio 50 (64,9%) i 27 (35,1%) przypadków. Wyniki wskazały, że alkaliczna grupa wody zjonizowanej była istotnie bardziej efektywna niż grupa placebo na poziomie p wynoszącym 0,0,48.
Biorąc pod uwagę tylko 83 przypadki dolegliwości brzucha, ogólny wskaźnik poprawy w grupie zjonizowanej wody alkalicznej
(45 spraw) składało się z 11 spraw (242 %), 22 spraw (48,9 %) nieznacznie się poprawiło, 17 spraw (44,7 %) bez zmian i 3 sprawy (6,7 %) zaostrzenia, podczas gdy grupa placebo (38 spraw) miała 3 sprawy (7,8 %), 17 (44,7 %), 17 (44,7 %) i 1 (2,6 %) dla tej samej kategorii. Alkaliczna grupa wody zjonizowanej była istotnie bardziej efektywna niż grupa placebo według porównania między grupami (p wartość = 0,033).
3. Wskaźnik poprawy o symptom podstawowy
Objawy podstawowe podzielono na przewlekłą biegunkę, zaparcia i dolegliwości brzuszne (dyspepsja), a dla każdego z nich oceniano ogólną poprawę w zakresie badania wpływu zjonizowanej wody alkalicznej. W przypadku przewlekłej biegunki, grupa zjonizowanej wody zasadowej stanowiła 94,1% przypadków skutecznych i 5,9% przypadków nieskutecznych. Grupa Placebo uzyskała 64,7% efektywności i 35,3% nieefektywności. Wyniki te wskazują, że alkaliczna grupa wody zjonizowanej okazała się znacznie bardziej efektywna niż grupa placebo. W przypadku słabszej przewlekłej biegunki porównanie grup wykazało, że alkaliczna grupa zjonizowanej wody jest znacznie skuteczniejsza niż grupa placebo (p=0,015). W przypadku zaparć zjonizowana grupa alkaliczna wody stanowiła 80,5% przypadków skutecznych i 19,5% przypadków nieskutecznych, natomiast grupa placebo – 73,3% skutecznych i 26,3 nieskutecznych. Jeśli chodzi o dolegliwości brzuszne (dyspepsja), grupa zjonizowanej wody alkalicznej miała 85,7% przypadków skutecznych i 14,3% nieskutecznych, podczas gdy grupa placebo wykazywała odpowiednio 47,1% i 62,9%. Alkaliczna grupa wody zjonizowanej okazała się znacznie bardziej skuteczna niż grupa placebo (p=0,025).
4. Bezpieczeństwo
Ponieważ w jednym przypadku przewlekłej biegunki w grupie placebo nastąpiło zaostrzenie, badanie zostało przerwane. Nie było takich przypadków w alkalicznej grupie wody zjonizowanej. Obserwowano 14 przypadków objawów akcesoriów, 8 w grupie zjonizowanej wody alkalicznej i 6 w grupie placebo, z których żaden nie był ciężki. 31 spośród 163 przypadków (16 w grupie zjonizowanej wody alkalicznej, 15 w grupie placebo) wykazywało wahania w danych testowych, chociaż grupa zjonizowanej wody alkalicznej nie wykazywała żadnych problematycznych wahań w porównaniu z grupą placebo. W dwóch przypadkach w grupie placebo i w jednym przypadku w zasadowej grupie wody zjonizowanej wartość K surowicy wzrastała i powracała do wartości normalnej po ponownym przetestowaniu, co wskazuje, że zmiany wartości miały charakter tymczasowy.
Wniosek
W wyniku podwójnie ślepych badań klinicznych zjonizowanej wody alkalicznej i czystej wody, zjonizowana woda alkaliczna okazała się bardziej skuteczna niż czysta woda przeciwko biegunce przewlekłej, dolegliwościom brzusznym (dyspepsja) i ogólnej poprawieniu (ulga od dolegliwości brzusznych). Potwierdzono również bezpieczeństwo alkalicznej wody zjonizowanej, co klinicznie weryfikuje jej przydatność.